ตอนที่ฉันไปส่งของไปที่บ้านที่คุ้นเคย ฉันได้ยินเสียงหยาบคายเล็ดลอดออกมาแม้จะเป็นเวลาเที่ยงวันก็ตาม ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นเสียงของมานามิซังคนที่ฉันแอบรัก แม้ว่าฉันจะคิดว่ามันผิด แต่ฉันก็ยังมองมานามิซังที่กำลังหอบขณะที่สามีของเธอสะกิดเธออย่างแรง ทันใดนั้นเอง ดวงตาของมานามิก็สบกัน

ADN-278 คนส่งของขี้เกียจและเจ้าของบ้านที่โชคร้าย